Bummel 1
Onze liefde voor de volkswagenbus T2 begon in de herfst van 1984. Vrienden van ons; Annemiek en Hernando woonden in Mexico en brachten de vakantie door in Nederland/Europa. Daar schaften ze een T2 aan (oranje/wit) en noemden hem.....Bummel!. Na de vakantie vroegen ze ons om hem te onderhouden en te stallen, maar vooral ook te gebruiken. Dat hebben we gedaan! In de herfstvakantie zijn we met de bus en drie kinderen (6, 4 en 2) naar Brabant gegaan en hebben daar een schitterende week doorgebracht.
Het jaar daarop kwam er een Mexicaanse vriend; van onze vrienden; Alfaro, die de bus mee nam naar Spanje. Daarna is deze bus nooit meer gezien.
Maar....daarmee was de liefde voor de T2 bij ons blijvend aangewakkerd.
Het jaar daarop kwam er een Mexicaanse vriend; van onze vrienden; Alfaro, die de bus mee nam naar Spanje. Daarna is deze bus nooit meer gezien.
Maar....daarmee was de liefde voor de T2 bij ons blijvend aangewakkerd.
Bummmel 2
 Bummel 2 in de Zwitserse Alpen
In 1989 kochten we in Leeuwarden en "nieuwe" T2 uit 1976. Er waren meerdere kopers op de kust, maar door de "gunfactor" kregen wij deze mooie bus in handen.
Mevrouw Buve, die hem verkocht, opende de grote la onder het gasstel en zei: "Voila....hier kunnen wel 10 potten pindakaas in!" In dat jaar 1989 gingen we met 4 kinderen op vakantie. De jongste; Nynke was net 2 jaar en sliep 's middags nog vaak. Dat was dan voor ons weer een mooie gelegenheid om door te rijden naar een volgende camping. De eerste reis was via Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland naar Noord Italië. Ik had nog nooit met een auto in de bergen gereden en wist niet dat je bergafwaarts vooral op de motor moest remmen. Gevolg.........gloeiend hete remmen. De rook sloeg er af. Iedereen zo snel mogelijk uit de bus! Omdat we op grote hoogte waren kwam het water van de ruitensproeier spontaan door de hoge druk uit de stuurkolom lopen. Gelukkig was onder aan de berg een camping waar we, nadat de remmen waren afgekoeld, al freeweelend naar toe konden rollen. Het jaar daarna was "De Muur" gevallen en gingen we naar Polen. Daarna volgden nog vele vakanties, naar Frankrijk, Scandinavië, Duitsland etc. etc. tot de bus in zo'n slechte staat was, had vele rotte plekken en lekte behoorlijk olie, dat we hem, na 6 jaar, in 1995 weer verkochten. We dachten; als we er 500 gulden voor krijgen is het mooi. Maar mijn vrouw vond dat te weinig en handelaar die ze is verkocht deze bus voor f 2500,- 5 x zoveel!! Hij ging weg voor "De Handel". |
1992 vakantie 12 km van huis in Sandfjirden
Op weg in Zuid Duitsland 1990
|
Bummel 3 tot 2006 kenteken PV-61-SR daarna 28-YB-30
Maar het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan en jawel.......we misten de bus. In de zomer van 1996 stond in de Leeuwarder Courant een advertentie: Camperbus te koop. Wij bellen. Hij stond in een schuurtje in Bozum en stond daar tussen de kippen!!! Een cremekleurige bus met mintgroene strepen. Eigenaar Dhr. Spel uit Irnsum. Voor f 2900,- was hij voor ons. In het café De Boazumer Mjitte werd de koop gesloten. We hadden weer een nieuwe bus. Weliswaar twee jaar ouder dan onze vorige, maar toch in een redelijke conditie. Buitenlandse en Nederlandse vakanties volgden elkaar op, afhankelijk van het weer. Want als je met zo'n bus op vakantie gaat wil je niet twee weken regen.
Tien jaar later woonde onze jongste zoon in Hongarije. Daar zijn knappe Oldtimer-restaurateurs en dus ging onze bus in de winter 2005/2006 voor een make-over naar Debrecen. Daar werd hij volledig gestript, gereviseerd en opnieuw gespoten. Ook ging het dak eraf. Het kleine hefdakje werd vervangen door een groter slaapdak. Alleen de Hongaren hebben niet veel verstand van tentdoek, want de bus kwam terug met een hefdak gemaakt van keukendoek katoen. En ondanks spuitbussen impregneer, bleef het doek bij regen water op nemen in plaats van af te stoten. Bij deze renovatie raakte één van de kentekenplaten kwijt. Daardoor moesten we hem opnieuw registeren. Het voordeel was wel dat we nu konden kiezen voor een z.g. historisch kenteken, d.w.z. een donkerblauwe met de letters 28-YB-30. Bovendien moesten de kleuren ook op het kenteken bewijs worden aangepast.
Tien jaar later woonde onze jongste zoon in Hongarije. Daar zijn knappe Oldtimer-restaurateurs en dus ging onze bus in de winter 2005/2006 voor een make-over naar Debrecen. Daar werd hij volledig gestript, gereviseerd en opnieuw gespoten. Ook ging het dak eraf. Het kleine hefdakje werd vervangen door een groter slaapdak. Alleen de Hongaren hebben niet veel verstand van tentdoek, want de bus kwam terug met een hefdak gemaakt van keukendoek katoen. En ondanks spuitbussen impregneer, bleef het doek bij regen water op nemen in plaats van af te stoten. Bij deze renovatie raakte één van de kentekenplaten kwijt. Daardoor moesten we hem opnieuw registeren. Het voordeel was wel dat we nu konden kiezen voor een z.g. historisch kenteken, d.w.z. een donkerblauwe met de letters 28-YB-30. Bovendien moesten de kleuren ook op het kenteken bewijs worden aangepast.
foto's van de restauratie
|
|
In 2006 is de bus voor een grondige restauratie naar Hongarije geweest. In de diaserie hiernaast ziet u het renovatieproces in beeld. Zowel de bus als de motor zagen er daarna weer als nieuw uit. |
 Met deze schets van de Nederlander Ben Pon werd in 1947 de Transporter geboren.
Hoewel wij niet van de echte clubgangers zijn, vonden we het wel leuk om het 60 jarig bestaan van de Transporter bij te wonen in Biddinghuizen in 2007. Meer dan 4000 T1, T2, T3, T4 en T5 bij elkaar uit alle landen van Europa. Het was een prachtig festijn. Er was muziek, een B.B.Q. en natuurlijk een verkiezing van de mooiste transporter. De winnaar was een Deens echtpaar met een prachtige T1. Geheel in de stijl van de jaren 60.
|
Onze bus (midden) met rechts zijn zusje uit Engeland.
|
